دستگاه جوجه کشی دماوند

در ایران معمولا برای نگهداری گله های مرغ تخمگذار از روز اول تا پایان مرحله بهره برداری از دو روش استفاده می شود.

روش اول که بیشتر در مرغداری های معمولی و کوچک انجام می شود؛ گله در مرحله رشد تا قبل از شروع تخمگذاری بر روی زمین پرورش داده می شود و سپس در مرحله تخمگذاری به قفس منتقل می شود.

روش دوم بیشتر در مرغداری های بزرگ و صنعتی انجام می شود. گله از روز اول تا روز آخر در قفس نگهداری می شود. این روش دارای مزایای بیشتری نسبت به روش اول است و از این رو روش اول به مرور منسوخ شده است. بسته به روش انتخاب شده وسایل مورد نیاز برای نگهداری متفاوت است.

اصولا سالن های مخصوص نگهداری نیمچه و مرغ های تخمگذار در ایران به دو صورت معمولی (باز) و بسته یا ویندولس ساخته می شود و بسته به موقعیت محل، سلیقه و مدیریت به ابعاد و اشکال مختلف ساخته می شود. ولی امروزه بیشتر در مرغداری های ایران از ساختمان های سوله استفاده می شود که اغلب دارای ابعاد استاندارد با عرض ۱۲ – ۱۴ متر و طول ۱۰۰ تا ۱۲۰ متر است.

بر اساس ظرفیت این سالن‌ها وسایل مربوطه تهیه و نصب می گردد. از این سالن ها ممکن است هم برای پرورش جوجه ها و نیمچه ها قبل از تخمگذاری و هم برای مرغ های تخمگذار در قفس استفاده شود.

 امروزه در تمام کشورهای پیشرفته دنیا برای پرورش و نگهداری مرغ های تخمگذار از قفس استفاده می شود. این روش به علت مزایای اقتصادی و بهداشتی که دارد علاوه بر مرغ های تخمگذار برای پرورش جوجه های گوشتی و حتی مادرهای گوشتی و تخمگذار به کار برده می شود به طوری که به مرور در تمام زمینه‌های تولید طیور جانشین روش بستر شده است. در ایران نیز خوشبختانه این روش مورد اقبال تولیدکنندگان تخم مرغ قرار گرفته است به طوری که تقریباً بیش از ۹۰% از مرغ های تخمگذار با این روش نگهداری می‌شوند.

 اصول ساختمانی قفس‌ها

 اصول زیر باید در ساختمان انواع قفس ها رعایت شود:

• جنس مصالحی که به کار می رود باید محکم و در عین حال سبک و قابل ضدعفونی باشد.
• اندازه قفس های انفرادی باید طوری انتخاب شوند که در عین حالی که از نظر جا به صرفه باشد، مرغ نیز راحت باشد. ارتفاع آن به اندازه‌ای باشد که مرغ بتواند به راحتی در آن بایستد و عرض و طول آن هم به اندازه‌ای باشد که مرغ به راحتی بتواند به دور خود بچرخد.
• کف قفس باید از میله های مشبک ساخته شود. چشم های آن باید به اندازه ای باشد که هم مرغ به راحتی روی آن حرکت کند و هم مدفوع به سهولت از بین آن ها گذشته و پایین افتد. به علاوه کف آن باید خیلی محکم باشد که بتواند وزن مرغ را تحمل کند؛ نباید زبر و خشن باشد که باعث شکسته شدن تخم مرغ ها شود؛ شیب کف هم باید مورد توجه قرار گیرد زیرا شیب خیلی زیاد باعث خواهد شد که تخم مرغ به سرعت بغلتد و موجب ترک دار شدن تخم مرغ‌ها گردد و شیب کم باعث کثیف شدن و همچنین شکستن تخم مرغ در زیر پای مرغ خواهد شد.
• در قفس ها، به هر شکلی که ساخته می شوند باید طوری تعبیه شوند که از فرار مرغ ها جلوگیری کنند و باز و بسته کردن آن ها هم آسان باشد تا در موقع واکسیناسیون یا گرفتن مرغ وقت زیادی را نگیرد بدین منظور پهنای در باید به اندازه کافی باشد.
• دانخوری و آبخوری ها باید به نحوی طراحی شده باشند که از ریخت و پاش جلوگیری شود، منوط به این که مرغ بتواند به آسانی از آن ها استفاده کند.

فیلم مزرعه پرورش مرغ تخمگذار در کشور فیلیپین

اولین مزرعه تولید شترمرغ در سال ۱۸۳۸ میلادی در آفریقای جنوبی احداث گردید. پرورش این پرنده به صورت تجاری در سال ۱۸۶۰ میلادی و به منظور تولید پر آغاز شد. از آن زمان به بعد مزارع پرورش شترمرغ در سایر کشورها به ویژه در مصر، استرالیا، نیوزلند، آمریکا و آرژانتین توسعه یافت.

در سال ۱۹۱۳ میلادی تعداد کل شترمرغ ها به یک میلیون قطعه افزایش یافت اما همزمان با آغاز جنگ جهانی اول و دوم، بازار پر شترمرغ کم رونق و تولید آن غیر اقتصادی شد. همچنین تعداد مزارع به طور معنی داری کاهش یافت. اما صنعت پرورش شترمرغ در مقیاس کوچک تر در آفریقای جنوبی به حیات خود ادامه داد.

در دهه ۱۹۷۰ میلادی با افزایش اقبال عمومی برای گوشت، پوست و تخم شترمرغ این صنعت شروع به رشد نمود. در سال ۱۹۸۶ میلادی قبل از آغاز تحریم‌های اقتصادی علیه آفریقای جنوبی، این کشور حدود ۹۰ هزار جلد پوست شترمرغ به ایالات متحده آمریکا صادر نمود. این امر باعث شد که پرورش شترمرغ به عنوان یک فعالیت اقتصادی جذاب مطرح شود و زمینه صادرات تعدادی شترمرغ در آمریکا و اروپا فراهم شد و در برخی از کشورهای اروپایی و آمریکا، تعدادی مزارع پرورش شترمرغ احداث گردید.

در حال حاضر صنعت شترمرغ در اروپا و آمریکا تا حدود زیادی در مرحله اصلاح نژاد قرار دارد و کمتر به مسائل تجاری آن توجه می شود. تعدادی از جوجه شترمرغ های تولیدی توسط مراکز تحقیقاتی که در محیط مصنوعی و در دستگاه جوجه کشی تولید شده است به زارعین، کشاورزان و مرتع دارانی که قصد ورود به این صنعت را دارند، فروخته می‌شود.

کشورهای پرورش دهنده شترمرغ

بر اساس آمارهای موجود حدود ۲۵ کشور در زمینه تولید و پرورش شترمرغ فعال می باشند که از لحاظ وضعیت تولید به پنج گروه تقسیم می شوند و هر گروه جایگاه ویژه‌ای در این تقسیم بندی دارد. با توجه به وضعیت تولید شترمرغ در کشور به نظر می‌رسد ایران در گروه چهار جدول ذیل قرار می گیرد.

گروه ۱: به کشورهای دیرپا در این صنعت معروفند و منظور کشورهایی هستند که از سابقه بیشتری در این صنعت برخوردارند.

گروه ۲: به پیشگامان جدید معروف می‌باشند. کشورهایی را شامل می گردند که سرمایه گذاری بالایی را در این صنعت به عمل آورده اما هنوز به سود نرسیده و وارد مرحله تولید و توسعه بازار خود نشده‌اند.

گروه ۳: به کشور های تثبیتی معروف می باشند و کشورهایی هستند که به تازگی صنعت خود را بنیان نهاده و تصویب کرده اند، اما هنوز وارد مرحله تولید نشده اند.

گروه ۴: آن دسته کشورهایی را شامل می‌گردد که با عنوان گروه آغازگر مرحله تولید شناخته می‌شوند و در نقطه تولید قرار داشته و چنانچه بازار و توسعه پیدا نکند، بسیاری از آن ها با شکست مواجه خواهند شد.

گروه ۵: که به آن ها گروه پرورش دهندگان اطلاق می‌گردد. پرندگانی که مورد قبول گروه دو و سه نیستند را اری نموده و با تلاش در جهت پرورش مناسب آن ها، پرنده های اری شده را مهیای در بازار می سازند.

جوجه کشی بوقلمون با تهیه تخم نطفه دار مناسب آغاز می شود . از آن جا که بوقلمون ها سنگین وزن هستند میزان جفت گیری ناموفق در این پرنده زیاد می باشد و در نتیجه میزان تخم های بی نطفه درجوجه کشی بوقلمون زیاد مشاهده می شود . لذا لازم است در برخی نژاد های سنگین بوقلمون از عمل تلقیح مصنوعی استفاده شود .

شیوه نگهداری و حمل و نقل تخم نطفه دار بوقلمون تاثیر زیادی بر بالا رفتن درصد هچ بوقلمون ها دارد . رعایت این اصول برای تمامی پرندگان یکسان بوده و می توانید شرایط لازم نگهداری تخم نطفه دار را از اینجا ببینید .

مهم ترین عامل جهت بدست آوردن بهترین نتیجه در جریان جوجه کشی بوقلمون ، تامین درجه حرارت مناسب جهت رشد جنین می باشد . علاوه بر رطوبت ، تهویه و چرخش هوا در دستگاه جوجه کشیبوقلمون از موارد مهمی هستند که اگر به درستی کنترل نشوند عوارض نامطلوب و جبران ناپذیری بر عملکرد جوجه کشی بوقلمون و پرورش بوقلمون خواهد داشت .

در نهایت تخم ها به تغییرات ناچیز این سه عامل چندان حساس نمی باشد ، ولی یک تغییر جزئی در درجه حرارت قابل تحمل برای جنین و افزایش یا کاهش غیر ضروری آن می تواند تاثیر بسزایی در کاهش قابلیت جوجه درآوری تخم بوقلمون ها داشته باشد .

باید توجه داشت که بهترین دما در جوجه کشی بوقلمون ، میانگین دمای ۳۷/۵ درجه سانتی گراد می باشد . جوجه کشی در دمای بالاتر از ۳۸ درجه و در روزهای ۲۴ ـ ۱۸ کاهش قابل توجه ای در قابلیت جوجه درآوری و افزایش تلفات جنین در پی داشته و نشانه های ویژه ای را از نظر آسیب شناسی از قبیل وارونگی و جابه جا شدگی جنین ، آب آوردن چشم ها ، به وجود خواهد آورد . هم چنین ثابت نگه داشتن دما در حدود ۳۶/۵ درجه باعث تاخیر در جوجه درآوری بوقلمون می شود . درجه حرارت های بیشتر از ۳۷/۵ درجه سانتی گراد ، نسبت به درجه حرارت های کم تر از آن به مراتب اثرات مخرب تری را برجوجه کشی بوقلمون خواهد داشت .

بیشترین کاهش در میزان جوجه کشی بوقلمون هنگامی مشاهده می شود که درجه حرارت زیاد در طول هفته دوم جوجه کشی اعمال شود ، به عبارت دیگر اعمال دمای ۳۸ درجه هنگامی که به مدت ۶ روز و در هفته اول ، سوم و چهارم  جوجه کشی اعمال گردد ، تاثیری بر نتیجه هچ نخواهد داشت .

در جوجه کشی بوقلمون هر هفته دما را تغییر دهید

.اما در هفته دوم جوجه کشی بوقلمون اعمال همین دما ، باعث کاهش در میزان جوجه درآوری می شود . این مسئله نشان دهنده حساسیت ویژه جنین بوقلمون به دماهای بالا به خصوص در هفته دوم جوجه کشی می باشد . بنابر این بهتر است که در جوجه کشی بوقلمون در ابتدای دروه دما را بر روی ۳۸/۵ تنظیم کرده و در روز ششم دما را به ۳۷/۷ درجه تغییر دهیم و پس از پایان روز ۱۴ دما را به ۳۷/۵ تغییر دهیم  و تا روز ۲۵ این دما را حفظ می کنیم .

در روز ۲۵ برای ورود به مرحله هچ لازم است تا دمای دستگاه را به  ۳۷/۲ کاهش دهیم . رطوبت نسبی باید در حدود ۶۰ درصد در ۲۴ روز اول و ۷۰ درصد در ۴ روز آخر باشد . مدت زمان جوجه کشی در بوقلمون ۲۸ روز است . معمولا جوجه ها از روز ۲۷ شروع به نوک زدن و درآمدن از تخم می کنند .

تنظیمات دما و رطوبت جوجه کشی بوقلمون در دستگاه جوجه کشی به شرح زیر می باشد

جوجه کشی شتر مرغ ، غاز ، طاووس  و بوقلمون دارای شرایط خاصی می باشد و لازم است تا با علم وتجربه کافی اقدام به جوجه کشی در مقیاس بالا انجام دهید . با توجه به شرایط خاص مورد نیاز جنین بوقلمون ، لازم است تا از دستگاه های جوجه کشی به گونه ای استفاده شود تا یک مرتبه در دستگاه تخم بوقلمون ها چیده شود و تا روز آخر دیگر تخم بوقلمون جدید وارد دستگاه نشود . لذا دستگاه هایی که هر هفته ورودی جدید دارند مناسب جوجه کشی بوقلمون نمی باشند .

در طول جوجه کشی با انجام عملیات کندلینگ ( نوربینی ) تخم های فاسد و بدون نطفه را از دستگاه جوجه کشی خارج کنید تا گازهای آلوده داخل دستگاه منتشر نشود . این عمل اکسیژن رسانی را در هنگام هچ بهتر می کند .

در هنگام هچ شدن جوجه بوقلمون ها صبر کنید تا تمامی جوجه ها متولد شوند و سپس اقدام به باز کردن درب دستگاه هچر کنید . جوجه ها در هفته اول به دمای ۳۵ درجه  و هفته دوم دمای ۳۲ درجه و هفته سوم دمای ۲۹ درجه و به ترتیب هفته های بعد ۲۶ و ۲۴ درجه نیاز دارند که استفاده از مادر مصنوعی برای گرم کردن جوجه بوقلمون ها توصیه می شود .

تخم فنچ به دو دلیل ممکن است به جوجه تبدیل نشود:

دلیل اول این که اساساً تخم فنچ بارور نبوده و اصلاً جنینی در آن تشکیل نشده باشد. دلیل دوم این که در فرایند جوجه کشی، جنین موجود در تخم فنچ مرده باشد. برای هر کدام از این دو حالت، علل بسیاری امکان پذیر است.

تخم فنچ نابارور به علل زیر ممکن است تولید شده باشد:

۱. بی تجربگی جنسی در پرنده های جوان ممکن است موجب عدم موفقیت کامل در جفت گیری شده و نهایتاً اسپرم پرنده نر به دستگاه پرنده ماده نرسد.
۲. جفت شدن نامناسب فنچ ها نیز می تواند به این امر منجر شود. به عنوان مثال ممکن است در پرورش اختصاصی یک جفت فنچ اشتباهاً دو پرنده ماده انتخاب شده باشند و یا نر و ماده منتخب پرورش دهنده ممکن است با هم سازگار نبوده و عملاً جفت نشوند. همچنین جفت کردن پرنده های خیلی جوان یا خیلی پیر نیز ممکن است علت ناباروری تخم فنچ باشد.

۳. عدم تامین عوامل محیطی موثر در جفت گیری موفق فنچ ها از سوی پرورش دهنده نیز می تواند علت ناباروری تخم فنچ ها باشد. تامین لانه مناسب برای گونه هایی که در لانه جفت گیری می کنند، چوب نشیمن ثابت و فاقد لرزش برای گونه هایی که بر روی چوب نشیمن جفت گیری می کنند، دوره نوردهی مناسب و دارای طیف کامل مورد نیاز چرخه جنسی پرنده ها، تغذیه مناسب فنچ ها و تامین نور، دما و رطوبت در دامنه مطلوب و به دور از استرس از موارد مهمی است که می توانند باعث برطرف کردن این مشکل شوند.

۴. نقص ژنتیکی در پرنده ها مانند ضریب همخونی بالا

۵. نقص فیزیولوژیکی در یکی از پرنده های نر یا ماده مانند عفونت یا تومور در اندام های

۶. نقص اندام ها در یکی از پرنده های نر یا ماده مثل لنگش، چاقی و یا فقدان انگشتان پا

۷. جفت کردن به گونه‌ای برخی از فنچ ها، علی رغم جفت شدن و جفت گیری ظاهری به باروری تخم فنچ ها منجر نمی‌شود.

تشخیص بارور بودن تخم فنچ

گاهی اوقات تخم فنچ ممکن است به اشتباه نابارور تشخیص داده شود ولی در واقع تخم فنچ بارور بوده و جنین آن دچار مرگ زود هنگام رویانی شده باشد. درجه حرارت نادرست، تکان خوردن و لرزش لانه، ناهنجاری تخم پرنده و صفات ژنتیکی کشنده از شایع‌ترین علل مرگ زود هنگام جنینی است.

در اکثر موارد، مرگ زود هنگام جنینی با نوربینی تخم فنچ قابل مشاهده نیست و برای تشخیص آن نیاز به مشاهده داخل تخم پرنده توسط دامپزشک خبره یا شخصی آگاه می باشد. مشاهده بلاستودیسک سفید رنگ، بیانگر نابارور بودن تخم و وجود بلاستودرم (صفحه‌ای به شکل سرپوش بر روی ناحیه قطب زرده تخم فنچ که شامل لایه های زاینده اولیه است) بیانگر نوع بارور بودن تخم پرنده و مرگ رویان است. مرگ جنین ممکن است در اواسط دوره جوجه کشی فنچ در دستگاه جوجه کشی نیز رخ دهد که معمولاً به علت کمبود برخی مواد مغذی است. در واقع تخم گذاشته شده توسط یک پرنده ماده دچار کمبود ویتامین ها، در ثلث دوم دوران جوجه کشی، دچار مرگ جنینی می‌شود.

تاثیر تغذیه فنچ بر بارور بودن تخم فنچ:

کمبودهای تغذیه ای جزئی همزمان با تخلیه ذخایر بدنی فنچ های ماده در فصل تولید مثل، به کمبود های بزرگ تبدیل می‌شود. اگرچه عفونت های باکتریایی یا قارچی نیز ممکن است باعث مرگ جنین در مراحل میانی دوره جوجه کشی فنچ گردد اما این مشکل در اغلب موارد مسئول مرگ در اواخر دوره جنینی است. مرگ جنینی در اواخر دوره جوجه کشی نیز ممکن است رخ دهد که عفونت های باکتریایی یا قارچی، دما یا رطوبت نامناسب یا وجود یک اختلال ژنتیکی (عمدتاً حالت غیر طبیعی جنین در زمان تفریخ تخم فنچ) از عمده دلایل آن است.

سلامت فنچ ها، رعایت بهداشت و روش قرنطینه مناسب، تامین لانه، قفس و بستر لانه تمیز، در جلوگیری از ورود عوامل بیماری زا به تخم فنچ از اهمیت زیادی برخوردار است و از آلوده شدن تخم و مرگ جنینی ناشی از آن پیشگیری می کند. علاوه بر این، پرندگان باید در یک منطقه‌ای پرورش یابند که عاری از سموم مونوکسیدکربن، نیکوتین، علف کش ها و ه کش ها باشد. ارائه برخی از آنتی بیوتیک به پرنده های مولد می تواند منجر به مرگ و میر جنین شود و از این رو در صورت ضرورت درمان فنچ ها با آنتی بیوتیک ها، تاخیر در برنامه تولید مثلی فنچ ها توصیه می‌شود.

شترمرغ وحشی یک پرنده چراکننده انتخاب گر می باشد. انتخاب خوراک به وسیله شترمرغ وحشی در آفریقای جنوبی و انتخاب گیاه توسط آن ها تحت تاثیر فراونی نسبی پوشش گیاهی و تراکم پرنده ها می باشد.

شترمرغ ها گونه های گیاهی  با میزان چربی، فنول، تانن، سدیم و یا اگزالات کلسیم بالا را انتخاب می کنند.

مطالعه بر روی جوجه شترمرغ ها در طبیعت

 در یک مطالعه استارتر جوجه هایی ۱ هفته ای را به صورت آزاد در دشت های بدون درخت (acacia savanna)، مورد مطالعه قرار دادند. انتخاب خوراک در درجه اول به صورت انتخاب بصری بود؛ به این صورت که جوجه ها به سمت شاخ و برگ های سبز روشن جذب می شوند و ظاهرا طعم خوراک در درجه دوم قرار داشت و در نهایت آن ها علف های پهن برگ و علف های تازه را انتخاب می کردند و برگ های علوفه بالغ مصرف نمی شد.

تغذیه طبیعی شترمرغ های بالغ

شترمرغ های بالغ در مناطق مختلف آفریقای جنوبی ۳۹ درصد از مصرف خوراک خود را به شاخه ها (اندام های هوایی گیاه) اختصاص می دهند در حالی که تمام بخش های گیاه، گل ها، برگ ها و میوه ها به ترتیب ۲۵، ۶/۱۶، ۲/۱۲ و ۱/۴ درصد از جیره غذایی آن ها را به خود اختصاص می داد. بر این اساس بیان داشتند که شترمرغ های وحشی از جمله مصرف کنندگان علوفه ای انتخاب گر می باشند زیرا این پرندگان، علوغه و یا درختچه های یک ساله را به چند ساله ترجیح می دهند.

شترمرغ های بالغ و نیمه بالغ تمایل به انتخاب گیاهانی که رشد کمی کرده اند را دارند و به ندرت تمایل به خوردن مواد چوبی شده را از خود نشان می دهند. میانگین پروتئین خام گیاهان انتخاب شده ۱۲ درصد بوده و از مصرف گونه های آب دار با غلطت کلسیم بیش از ۹ درصد اجتناب شد (بر اساس ماده خشک).

با وجود این که گزارش شده است که شترمرغ ها از انواع گونه های جانوری تغذیه می کنند اما شواهدی مبنی بر این که شترمرغ ها همه چیز خوار باشند پیدا نکردند. در تحقیقات تنها مقادیر بسیار کمی از مواد حیوانی از قبیل بخش هایی از ات، مدفوع بزکوهی و استخوان های کوچک را در محتویات معده شترمرغ های بالغ وحشی کشتار شده پیدا کردند.

این احتمال وجود دارد که بخش های حیوانی به صورت اجزاء خیلی جزئی بخشی از جیره غذایی شترمرغ ها را شامل شود.

در اقلیم های گرم و مدیترانه ای، اردک ها اغلب بر روی بستر نرده ای پرورش می‌یابند. زیرا تهویه از طریق بستر در دفع حرارت محسوس سودمند است. برخی مصالح مانند شبکه های سیمی با روکش پلاستیکی، پلاستیک فشرده، بستر فلزی مشبک، بستر نرده ای چوبی یا ساخته شده از گیاه بامبو به عنوان مواد بستر استفاده شده اند اما باید به دقت ساخته و نصب شوند زیرا تراشه ها و لبه های تیز باعث خراشیدگی پا شده و بلافاصله عفونی شده و باعث التهاب مفاصل و سپتی سمی می گردد. در هنگام استفاده از بامبو به خصوص در زمان اتصال آن ها به یک دیگر جهت استحکام، تراشه های آن باعث جراحت و به تدریج مرگ پرنده می‌شود.

وضعیت فاضلاب در بستر نرده ای

جهت جلوگیری از تجمع فاضلاب در زیر نرده ها تعبیه زهکش ها ضروری است و چاه فاضلاب مناسب جهت ورودی مجاری زهکش ها و سیستم فاضلاب نیز باید فراهم گردد. در قسمت بستر نرده ای، کف پوش های ورودی فاضلاب و مجاری زهکش ها جهت جلوگیری از فعالیت بی هوازی باکتری ها در فاضلاب و ایجاد بوی نا مطبوع مرتبا شسته و تمیز شوند. استفاده از سیستم های هدایت کننده فاضلاب به سمت مجاری جمع کننده آن توصیه می شود.

پرورش اردک در اقلیم های گرمسیری در گذشته چگونه بوده است؟

در گذشته، در جایگاه های پرورش نیمه متراکم گله مادر و جوجه اردک به محوطه ماسه ای و پوشیده از کاه و کلش دسترسی داشتند اما با افزایش نگرانی‌ها درباره سلامت و بهداشت در زمان جوجه کشی اردک  به تدریج باعث ساخته شدن محوطه بتونی گردید که این نوع بستر نیز جهت ممانعت از کثیف شدن پرهای پرندگان، نیازمند شست و شوی مداوم است. جلوگیری از آلوده شدن اردک های اهلی به بیماری توسط پرندگان وحشی به خصوص پرندگان آبزی مهاجر ضروری است به همین منظور میتوان از توری های پلاستیکی یا توری های مشبک با چشمه های ریز جهت محصور کردن پرندگان بهره جست.

تاثیر سایه در پرورش اردک

در اقلیم های گرم، سایه بودن مداوم محوطه بتونی از جذب نور خورشید جلوگیری کرده و امکان استراحت پرندگان بر سطح خنک و سرد و به دور از نور خورشید را فراهم می‌کند. در اقلیم های مدیترانه ای و معتدل آلونک های متحرک در طول تابستان برای پرندگان سایه ایجاد کرده و در فصول سرد سال نیز از تابش و حرارت خورشید استفاده می کنند.

علاقه ی اردک ها به شنا کردن

اردک های مادر و جوجه اردک ها جهت شنا کردن به آب خارج محوطه دسترسی دارند. اردک ها از شنا کردن لذت برده و در دفع حرارت آن ها موثر است زیرا افزایش جریان خون به پاها، بالها و نوک و متعاقبا دفع حرارت محسوس برای پرندگان خوشایند است. علی رغم این، دفع حرارت به این شیوه تحت تاثیر دمای آب قرار می گیرد. مجاری آب با عرض ۵۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر و حداکثر عمق ۱۵ سانتیمتر جهت کاهش فاضلاب تولید شده به منظور جلوگیری از افزایش دمای آب در سایه قرار گیرند. فراهم کردن آب جاری حتی با سرعت ناچیز، می تواند دمای آب را تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد کاهش دهد که با افزایش نگرانی ها درباره آلودگی و قوانین آمریکای شمالی و اتحادیه اروپا، فاضلاب باید در زمین های کشاورزی منتشر شده و یا از ورود آب زائد به نهر و رودخانه ها و سیستم های فاضلاب جلوگیری شود. فراهم کردن محوطه بیرون با اسپری کنترل شده آب به صورت الکتریکی در دو متری بالای سر جوجه، بدون تولید فاضلاب به طور قابل توجهی باعث کاهش دما می گردد. مرطوب کردن بستر محوطه بیرون در تبادل گرمایی موثر بوده و در ساعات گرم روز با ایجاد بستر خنک جهت استراحت و رفتار اجتماعی آن ها سودمند است.

به علت وارد شدن ماشین در زندگی و توسعه شهرنشینی، از تحرک ما انسان ها کاسته شده است. این پدیده سبب ظهور و بروز بیماری های قلب و عروق و افزایش وزن در این جوامع شده است. لذا اهمیت استفاده از رژیم های مناسب و موادی که بتوانند به طور طبیعی نیازهای ما را برآورده سازند به خوبی آشکار می گردد.

گوشت بوقلمون مناسب برای بیماری قلبی و چربی خون

در این راستا دستیابی به منابع غذایی سالم تر و در عین حال تامین کننده احتیاجات غذایی منطبق با سلیقه های گوناگون و در عین حال اقتصادی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مواد خوراکی طبیعی مطمئن ترین راه جهت تامین این نیازها هستند و یکی از این مواد گوشت بوقلمون به عنوان بهترین منبع تامین پروتئین حیوانی و مواد معدنی با کلسترول و چربی کم است. که حتی با دارا بودن دو نوع گوشت قرمز و سفید در بسیاری از موارد می تواند جایگزین گوشت قرمز گردد. خصوصا برای افرادی که به دلیل داشتن بیماری های خاص مانند بیماری های قلبی و چربی خون زیاد، قادر به استفاده از گوشت قرمز نیستند.

مدت زمان دوره پرورش بوقلمون برای عرضه به بازار

در حال حاظر بوقلمون ها همانند سایر ماکیان گوشتی هم در سالن و تحت مدیریت علمی پرورش داده شده و هم در مزارع دست به کار جوجه کشی بوقلمون میزنند. همچنین از خوراک یا کنسانتره هایی با فرمولاسیون مناسب استفاده می کنند که در این شرایط ظرف مدت ۴ ماه برای کشتار و عرضه به بازار آماده می شوند. لذا به دلیل زمان کوتاه تر پرورش و استفاده از مواد ویژه در خوراک، گوشت آن ها نرم تر، ارزان تر و سالم تر به دست مصرف کنندگان می رسد.

ضایعات گوشت بوقلمون

گوشت بوقلمون دارای کمترین ضایعات (حدود %۱۸) بوده که از لحاظ اقتصادی خانوار بسیار مقرون به صرفه می باشد. همچنین گوشت بوقلمون به دلیل داشتن دو نوع گوشت قرمز(۴۰%) و سفید (۶۰%) می تواند نیاز هر سلیقه ای را برآورده سازد.

تازه یا منجمد ؟

از نظر کیفی تفاوت معنی داری میان گوشت بوقلمون تازه و منجمد وجود ندارد و می توان گوشت بوقلمون را تا ۶ ماه در فریزر نگهداری نمود و پس از آن جهت مصرف گوشت را از حالت انجماد خارج کرد که در این حالت گوشت به سرعت تازگی و طراوت اولیه خود را باز خواهد یافت علاوه بر این که هیچگونه افتی را در مواد مغذی آن شاهد نخواهیم بود.

پروتئین گوشت بوقلمون

پروتئین گوشت بوقلمون دارای اسید آمینه های متعددی از جمله تریپتوفان بوده که پیش ماده تولید سروتونین می باشد. این ماده در احساس آرامش، کنترل اشتهاء و ایجاد گرسنگی یا سیری نقش عمده ای داشته و کاهش آن در خون موجب افسردگی و حتی گرسنگی می گردد. در فصول سرد سال به دلیل کاهش شدت نور خورشید میزان سروتونین در بدن کاهش می یابد. لذا در این فصول مصرف گوشت بوقلمون می تواند نیاز بدن به اسید آمینه تریپتوفان باشد.

آهن موجود در گوشت بوقلمون

گوشت بوقلمون دارای مقادیر فراوان آهن قابل جذب می باشد که نقش آن در افراد کم خون و یا در حال رشد بسیار ارزنده است. وجود پروتئین های مناسب در کنار آهن موجب بهبود سیستم امنیی بدن گشته و بدن را در مقابل انواع بیماری های مقاوم می سازد. پیش بینی می شود با توسعه مراکز پرورش، میزان تولید و مصرف گوشت بوقلمون در کشور افزایش و سلامت افراد تضمین بیشتری یابد.

دستگاه جوجه کشی یک محفظه ای هست که علی رقم تولید و حفظ دما و رطوبت مورد نیاز جوجه کشی باید به مقدار کافی اکسیژن و هوای تازه وارد دستگاه کند و در اختیار جنین های درحال رشد قرار دهد.

 لذا تصور این که هوای محیط پیرامون دستگاه نقشی در عمل جوجه کشی ندارد و دستگاه ایزوله هست کاملاً اشتباه می باشد.

اگر شما صاحب یک دستگاه جوجه کشی از تولیدات شرکت های معتبر هستید قطعاً همراه دستگاه دفترچه راهنما و آموزشی جوجه کشی قرار دارد.

بدون استثنا در تمام این دفترچه ها شرایط محل نصب دستگاه ذکر شده است از مهم ترین این شروط محدوده دمایی مجاز بین ۲۲ تا ۳۰ درجه سانتی گراد می باشد.

در طول سال بیشترین تماس با واحدهای خدمات پس از شرکت های تولید کننده دستگاه جوجه کشی در فصل زمستان در محدوده ایامی است که موج هوای سرد و بارش های برف و باران در کشور حاکم است.

در این مقاله کوتاه قصد داریم به طور کاربردی چند عامل را بررسی و توصیه های لازم را برای جوجه کشی بهتر در این فصل سال به شما آموزش دهیم تا از جوجه کشی در زمستان لذت ببرید.

نکته اول

دمای اتاق دستگاه جوجه کشی

وقتی صحبت از دمای اتاق جوجه کشی می شود منظورمان دقیقاً کجای اتاق است ؟

منظور از دمای اتاق ، دمای هوا در فاصله ۵۰ سانتی متری دریچه های ورود هوای تازه می باشد که معمولاً در پایین ترین قسمت دستگاه جوجه کشی تعبیه شده‌اند، لذا گاها دیده می شود دمای اتاق در ارتفاع یک متری ۲۵ درجه بوده ولی به علت نفوذ توده هوای سرد از زیر درب ها و درزها هوا به دمای حدود ۱۰ درجه می رسد و از طریق دریچه های دستگاه وارد شده است و موجب ایجاد شوک حرارتی و ایجاد اختلاف دما در بین طبقات دستگاه جوجه کشی شده است.

بهتر است از یک پنکه کوچک برای ترکیب هوای گرم بالای اتاق و هوای سرد پایین استفاده شود و اگر از دستگاه های سایز کوچک و متوسط استفاده میکنید دستگاه را روی یک میز قرار دهید.

از نشانه های سرد بودن محیط نصب دستگاه ایجاد قطرات آب بر روی بدنه دستگاه و یا حتی پوسته تخم ها می باشد.

نکته دوم

بخار ساز

از دستگاه بخار سرد التراسونیک غافل نشوید دقت کنید که دستگاه های بخار ساز التراسونیک بدون این که در دمای آب و بخار حاصل تغییر چندانی ایجاد کنند آن را به داخل دستگاه هدایت می‌کنند. مشاهده شده که در فصل زمستان کاربرهای دستگاه جوجه کشی از آب بسیار سرد برای مخزن بخار ساز استفاده کرده اند و موجب خسارت جدی به جوجه کشی شده اند.

 همچنین دستگاه های بخار ساز التراسونیک بخار تولیدی را با کمک یک فن کوچک که در زیر مخزن دستگاه قرار دارد به داخل دستگاه هدایت می کنند لذا اگر در کف اتاق هوا سرد باشد همان هوای سرد را با رطوبت ترکیب کرده و وارد دستگاه جوجه کشی می‌نمایند.

نکته سوم

در فصل سرما قبل از جوجه کشی تخم های نطفه دار را ابتدا در بیرون از دستگاه جوجه کشی به دمای ۲۵ تا ۳۰ برسانید و سپس داخل دستگاه قرار دهید تا روی پوسته آن ها شبنم ایجاد نشود.

نکته چهارم

تجهیزات و تات استاندارد

در بسیاری از واحدهای جوجه کشی از آنجا که پیش بینی لازم برای فصل سرما به درستی انجام نشده است برای جبران دما از بخاری های برقی با مصرف برق بالا در کنار دستگاه جوجه کشی استفاده می کنند این کار یک خطر جدی در بردارد ( اُفت ولتاژ برق مجموعه شما)

 قطعاً استفاده از مصرف کننده های برقی پرمصرف در مزارع و واحدهای جوجه کشی آن هم از یک کنتور برق می‌تواند باعث اُفت ولتاژ شده و به سیستم کنترل دستگاه جوجه کشی آسیب رسانده و یا مانع گرم شدن کامل دستگاه شود. حتی در مواردی مشاهده شده که باعث ایجاد خطا در محاسبه دمای دستگاه های جوجه کشی شده است.

استفاده از ترانس محافظ جریان با قابلیت کاهنده و افزاینده ولتاژ امری ضروری در واحدهای جوجه کشی می باشد.

خلاصه مقاله

۱- هم دما کردن تدریجی تخم های نطفه دار با دستگاه

۲- کنترل دمای اتاق جوجه کشی کف اتاق

۳- استفاده از آب ولرم حدود ۳۰ تا ۳۵ درجه برای دستگاه بخار ساز

۴- استفاده از یک پنکه کوچک برای گرم نگه داشتن یکنواخت اتاق دستگاه جوجه کشی

۵- اجتناب از باز و بسته کردن بی مورد درب دستگاه جوجه کشی

۶- دقت در جریان کشی از برق

۷- استفاده از ترانس افزاینده ولتاژ

ساختمان های اداری و کارگری یک مرکز جوجه کشی

هر مرکز جوجه کشی با توجه به بزرگی و ظرفیت آن و تعداد پرسنل فعال در موسسه دارای بخش‌های جانبی متعددی نظیر اتاق نگهبانی، دفاتر اداری، اتاق کارگری و انبار وسایل مصرفی است که با رعایت اصول بهداشتی و قرنطینه در بخش ابتدایی مرکز جوجه کشی طراحی و ساخته می شوند.

آزمایشگاه (اهمیت آزمایشگاه در یک مرکز جوجه کشی)

در موسسه و مرکز جوجه کشی وجود یک آزمایشگاه میولوژی و کنترل کیفی مجهز، لازم و ضروری است تا به صورت مرتب وضعیت بهداشتی جوجه ها، تخم نطفه دار و همچنین بخش های مختلف موسسه را کنترل کند.

سالن شستشوی ابزار و ماشین آلات

پس از هر دوره جوجه کشی وسایل و تجهیزات مورد استفاده نظیر تجهیزات و متعلقات دستگاه های ستر و دستگاه جوجه کشی هچر و یا ابزار جابجایی جوجه ها و تخم ها باید شست و شو و نظافت شوند که برای این منظور یک سالن مجزا پیش بینی می شود. سالن شست و شوی تجهیزات و وسایل معمولاً مجهز به پمپ آب پر فشار است که در آن فشار آب به شستشوی بهتر تجهیزات کمک می کند. همچنین امروزه دستگاه های خودکار برای شست و شوی سینی ها و تجهیزات یک مرکز جوجه کشی ساخته شده اند که بدون دخالت انسان تجهیزات جوجه کشی را در مدت کوتاهی شسته و تحویل می دهند.

ژنراتور برق

آیا داشتن یک منبع اضطراری تامین برق در مرکز جوجه کشی ضروری است؟

از آن جا که در موسسات جوجه کشی بیشتر دستگاه ها با نیروی برق کار می کنند، لذا پیش بینی یک منبع اضطراری تامین برق در موسسات لازم و ضروری است. قدرت دیزل ژنراتور با توجه به تعداد تجهیزات برقی و قدرت آن ها تعیین شده و باید پاسخگوی حداکثر نیاز مرکز جوجه کشی باشد. کابل های برق ساختمان بهتر است برای ایمنی در داخل لوله های ضد آب و یا روی سقف سالن قرار گیرد. لوله های آب بهتر است از زیر سالن عبور داده شود و قطر لوله های آبرسانی را باید طوری انتخاب کرد که بتوان آب را به مقدار مورد نیاز و با فشار مناسب تأمین کرد. در ضمن سختی آب باید کم باشد. قسمت داخلی دیوارها را باید با کاشی یا سیمان پوشاند تا بتوان آن ها را به طور مرتب شست و نظافت نمود.

 بخش لاشه سوز در مرکز جوجه کشی

این بخش برای معدوم کردن جوجه های تلف شده و یا حذفی مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از کوره لاشه سوز یکی از بهترین روش ها برای حذف لاشه ها و جوجه های حذفی است. دستگاه لاشه سوز معمولاً از یک محفظه و یک مشعل تشکیل شده و ممکن است با سوخت های مختلف کار کند. معمولاً در مسیر تولید جوجه یک روزه در مراحل جوجه کشی کوره لاشه سوز در انتهایی ترین بخش مرکز جوجه کشی قرار گرفته و کلیه ضایعات آلوده برای دفع به این محل منتقل می شود.

پرنده سالم چگونه رفتار میکند؟، چگونه غذا میخورد؟ و پرهای او چگونه به نظر میرسد؟ قبل از آن که بخواهیم در مورد خصوصیات یک پرنده مریض حرف بزنیم بهتر است در مورد یک پرنده سالم صحبت کنیم. مرغ ها موجودات تر و تمیزی هستند. آن ها زمان زیادی را به تمیز کردن خود اختصاص می دهند و مطمئن می شوند که پرهای آن ها دارای روغن کافی است. آن ها از این طریق به مرتب کردن مجدد لباس خود می پردازند تا باد در میانه آن ها راه نیابد. شاید دیده باشید که مرغ ها بدون هیچ تغییری با باد روبرو می شوند. پرنده سالم دارای چشم های روشن و شفاف و تاج خوش رنگ و با اندازه متوسط هست. تاج و ریش متورم شده احتمال علامت بروز مشکلی در جای دیگر بدن آن ها است که از جمله می توان به نقص در سیستم گردش خون، قلب و شش ها اشاره کرد. با این وجود، رویت لکه های تیره روی تاج نشانه خشکیدگی خون است. بنابراین قبل از هر نتیجه گیری به آن بپردازید.

رفتار پرنده سالم

منخرین و چشمان مرغ ها باید همواره خشک و بدون قرمزی رنگ باشند. پرنده سالم دارای صدای گرمی باشد. به طور طبیعی نباید متوجه صدای تنفس آن ها شد. پرنده سالم همواره متوجه آنچه از زمین بر می چینند هستند. آن ها هوشیار بوده و دارای قدرت حیات خوبی هستند و در روز ۱۲۰ گرم غذا می خورند و مقدار آب مصرفی روزانه آن ها از این هم بیشتر است. پرنده سالم ممکن است در روز، یک یا دو بار به چنگ زدن زمین بپردازند ولی این کار را نه با تکرار زیاد انجام می دهند و نه این که در محل مشخصی به آن مبادرت می کنند. لازم است پاهای آن ها تمیز و بدون خراش و زخم دیدگی باشد. باید به آرامی و بدون ترس به دانخوری نزدیک شوند و از مصرف غذا و یا مورد حمله قرار گرفتن ترسی نداشته باشند. مرغ ها برای مدت طولانی در یک نقطه نمی مانند و وقتی خاک را چنگ زدند یک ریتم حرکتی به خود می گیرند و ظاهر شادمان و خوبی از خود بروز می دهند.

پرورش دهنده مرغ بومی برای این که در کار خود موفق باشد و سود خوبی داشته باشد در طول یک روز وظایف مهمی دارد که ما در این مقاله به آن وظایف اشاره کرده ایم.

وظایف یک پرورش دهنده مرغ بومی هنگام صبح

وظایف صبح برای یک پرورش دهنده مرغ بومی احتمالا از همه مهم تر است زیرا توسط خود پرورش دهنده مرغ بومی تنظیم می شود. وقتی پرورش دهنده برنامه ای را انتخاب و دائم به آن عمل می کند، مرغ ها به سادگی با آن سازگار می شوند ولی لازم است به آن برنامه سفت بچسبد و آن را رها نکند. چنانچه هر روز ساعت ۷ صبح مرغ ها را از لانه شان بیرون می کنید لازم است که هر روز حول و حوش ساعت ۷ باشد. در غیر این صورت ترتر به شما خواهند خندید و بدتر از آن زمانی است که یک خروس هم همراه آن ها باشد.

شما به عنوان یک پرورش دهنده مرغ بومی باید به مرغ ها اجازه دهید از لانه خارج شوند و خوراک روزانه را در اختیارشان بگذارید. با آن ها در مورد وضعیت آب و هوا و یا دیگر شرایطی که چشم شما را می گیرد به چت کردن بپردازید. نگاهی دقیق به اطراف داشته باشید تا مزاحمین و علایم آن ها را تشخیص دهید. خراش هایی که روی در مرغدانی ایجاد شده، خروجی پرچین ها و فضله روباه ها را مورد توجه قرار دهید. محوطه گردشگاه و سایبان های مرغدانی بر اساس آب و هوای روزانه مرتب کنید و به شادمانی مرغ ها توجه داشته باشید. آیا مرغ سرگردان، مرغ مهاجم و یا مرغی که در لانه مانده باشد در بین آن ها وجود دارد؟

در بقیه اوقات روزمرغ ها را به حال خود رها کنید تا به کار یومیه خود بپردازند. در صورتی که از جعبه خاک برای حمام خاک مرغ ها استفاده می کنید، توجه داشته باشید که در آن مقدار کافی خاک وجود داشته باشد. هر تخمی که دیدید جمع آوری کنید. یک نگاه سریع بیاندازید و اگر تخم مرغی در نقطه ای از محوطه به طور اتفاقی گذاشته شده بود آن را بردارید.

کار پرورش دهنده مرغ بومی هنگام غروب

هنگام غروب کار شما درست عکس وظایف صبح است. اگر بخواهیم مقداری موعظه کنیم خواهیم گفت که هر چه در توان دارید برای دور کردن موش ها استفاده کنید. در شرایط حومه شهرها به این معنی است که هیچ غذای اضافی در محوطه جا نگذارید.

هنگام غروب غذاهای اضافی را در محل امنی قرار دهید که دست موش ها و دیگر جانوران موذی به آن نرسد ولی توجه داشته باشید که آب کافی در مرغدانی وجود داشته باشد. اگر از دانخوری هوپر استفاده می کنید، تمامی مواد خوراکی را که از اطراف آن به زمین ریخته، جمع آوری کنید. برای این منظور می توان از یک سینی در زیر آن استفاده کرد تا خوراک های ریخته شده در درون سینی بریزد و جمع کردن آن ها مشکل نباشد.

نصیحت های یک پرورش دهنده مرغ بومی

من به نوبه خود به عنوان یک پرورش دهنده مرغ بومی از خاک اره کاج برای پوشاندن کف بستر مرغدانی استفاده می کنم. این نوع خاک اره تا حدودی بوی نامطبوع فضله مرغ ها را از بین می برد و در نتیجه جانوران وحشی و شکارچیان جلب این گونه بوها نمی گردند. من در کنار باغچه محل نگهداری مرغ ها تعدای پیاز و سیر کاشته ام. این دو گیاه رسیدن بوی مرغدانی به شکارچیان را کاهش می دهند.

کارهایی که هنگام شب باید انجم شود

پرورش دهنده مرغ بومی باید وقتی مرغ ها در حوالی غروب یواش یواش خود را برای گذراندن شب آماده می کنند، مطمئن شود که سوراخ مرغدانی مطمئن است و تمامی موارد ایمنی رعایت شده است. در صورتی که هوا یخبندان و سرد است، در بعد از ظهر مقداری ذرت خرد شده به مرغ ها بدهید تا در طول شب آن ها را گرم نگه دارد. همچنین می توان مقداری گلیسرین به آب افزود تا از منجمد شدن آب جلوگیری کند.

مرغ عشق را اینگونه شروع کنید، که یک جفت مرغ عشق می خواهید یا یک قطعه منفرد؟ البته اگر تنها به یک قطعه پرنده کفایت می نمایید، باید جنسیت آن را نیز مشخص کنید.

راه های متعددی جهت  مرغ عشق وجود دارد. از جمله این راه ها می توان به آگهی های چاپ شده در نیازمندی های رومه های کثیرالانتشار، نمایشگاه های عرضه پرندگان زینتی و پرنده ی ها اشاره نمود. در ادامه مطلب، اندکی در خصوص هر کدام از این موارد برای مرغ عشق به بحث می پردازیم:

مرغ عشق به کمک آگهی

آگهی های چاپ شده در رومه ها، عموما توسط خانواده هایی که قادر به نگهداری از پرنده یا پرندگان زینتی خویش نمی باشند و یا پرنده ی های با سابقه، ارائه می گردند. چنان چه هنگام خواندن اکهی ها برای مرغ عشق در اگهی عبارت جوان قید شده بود، به احتمال فراوان شما با یک پرورش دهنده پرندگان زینتی سر و کار خواهید داشت.

نشانه های مرغ عشق جوان

همان طور که در مطالب پیشین بیان شد، مرغان عشق جوان دارای نوارهایی در نواحی سر و گردن می باشند. به علاوه ایشان در ناحیه ماسک صورت خویش، از لکه هایی کوچک و کشیده بهره مند هستند. انواع کم سن و سال این گونه از طوطی سانان، دارای چشمانی سیاه و بزرگ هستند که به آن ها نکاهی جذاب می بخشد. این در حالی است که پرندگان بالغ در اطراف مردمک خویش، دارای عنبیه ای سفید رنگ می باشند. یکی دیگر از خصوصیات مرغان عشق جوان، منقار تیره یا سیاه رنگ است.

خوانندگان محترم، با توجه کافی به خصوصیات ذکر شده می توانند  مرغ عشق را از طریق آگهی ها انجام دهند. در انتها باید بدانیم، برخی پرنده ی ها به افرادی که قصد تکثیر نداشته و یا برای مدت زمان طولانی قصد نگهداری از مرغ عشق را ندارند، پرندگان مسن تر و البته سالم را پیشنهاد می نمایند.

مرغ عشق در نمایشگاه

نمایشگاه عرضه پرندگان زینتی، مکانی است که هم اران عادی و هم پرورش دهندگان معتبر از آن بهره مند می گردند. در نمایشگاه، امکان مشاهده و بررسی و مرغ عشق . انواع متفاوت پرندگان زینتی، تنها در یک محل فراهم می شود. پدیده اخیر به شما کمک می نماید تا تصمیم نهایی خویش را برای انتخاب نوع پرنده دست آموز کسب نمایید. علاوه بر عرضه انواع گوناگون پرندگان، نمایشگاه به ارائه تجهیزات و اغذیه اختصاصی ایشان نیز می پردازد.

مراجعه به پرنده ی های سطح شهر

رایج نرین شیوه جهت مرغ عشق و سایر پرندگان زینتی، مراجعه به پرنده ی های سطح شهر است. با این حال در این اماکن، بایستی پیش از اری به نکات خاصی توجه فرمایید. در ابتدا با یک نگاه اجمالی، وضعیت نظافت و پاکیزگی پرنده ی را مشخص نمایید. وضعیت نظافت کف پرنده ی، پاگیزگی قفس های پرندگان (از نظر ظاهری و بوی منتشره و هم چنین تراکم جمعیتی در هر قفس) و پرندگان حاضر (از لحاظ هشیاری و سلامتی ظاهری)، بایستی به دقت بررسی گردند.

زمان خروج از تخم در تمامی جوجه شترمرغ ها یکسان نیست. دو عامل اساسی یعنی کیفیت تخم شترمرغ و محیط جوجه کشی شترمرغ در رشد و سلامت جوجه شترمرغ اهمیت بسزایی دارند. شماره‌گذاری (درجه بندی) جوجه شترمرغ ها متناسب با شکل و اندازه آن ها برای خارج کردنشان از دستگاه جوجه کشی شترمرغ به طورمعناداری بقاء پرندگان را در دو الی سه هفته اول پس از خروج از تخم بهبود می‌دهد. تلفات جوجه شترمرغ ها امری اجتناب ناپذیر است که خود نتیجه ای از وجود جوجه

هایی با کیفیت پایین در این مرحله است و اگر چه نگهداری (رسیدگی) ویژه به برخی از آن ها کمک می کند، اما در کل، تلفات به علت تعداد زیاد جوجه های بی کیفیت افزایش می یابد.

به عنوان مثال: ۱۰۰ جوجه از تخم خارج می شوند که ۸۰ قطعه به عنوان جوجه شترمرغ های درجه اول و ۲۰ قطعه به عنوان درجه دوم در نظر گرفته می شوند. اگر تا ۱۴

 روز اول پس از خروج از تخم  ۱۵ قطعه از آن ها بمیرد کل تلفات ۱۵ درصد است. حال اگر ۱۲ تا از جوجه هایی که مرده اند درجه دوم باشند، درصد تلفات جوجه های درجه اول تنها ۳.۷۵ درصد است و ۶۰ درصد از تلفات متعلق به جوجه شترمرغ های درجه دوم است.

جوجه شترمرغ سالم

از تخم هایی که بهترین کیفیت را دارند و تحت شرایط مناسب جوجه کشی شده اند بهترین پرندگان ( پرنده سالم ) به دست می آید. از مشخصات جوجه شترمرغ هایی که درجه کیفی بالاتری دارند این است که هوشیار تر هستند و پرهای آن ها درخشان تر است و به سرعت روی پاهایشان (که درست زیر بدنشان قرار گرفته است) می نشینند. پوست این جوجه های چاق شل و آزاد نیست و استخوان هایشان به وضوح بیرون زده است و هیچ علامتی از ادم نشان نمی‌دهند. زیر جوجه ها باید تمیز و خشک باشد.

جوجه شترمرغ

نظافت جوجه شترمرغ ها

ناف جوجه شترمرغ ها باید بسته شده و اطراف آن عاری از آلودگی باشد. کیسه زرده یا رگ های خونی نیز نباید از ناف بیرون زده باشد. همچنین جوجه ها باید فاقد هرگونه عضو غیر طبیعی باشند.

جوجه شترمرغ

در حالت معمول، جوجه ها نباید علامتی از آسیب مانند له له زدن (Panting) یا مشکلات تنفسی را نشان دهند.

 در زیر شکم برخی از جوجه شترمرغ ها مقداری آلبومین چسبیده است که در این حالت این جوجه ها درجه کیفی پایین تری دارند، اما شاید قدرت زیست پذیری آن ها همانند جوجه هایی باشد که درجه کیفی بالا دارند. جوجه هایی که ناف آن ها دچار عفونت و آلودگی باشد و یا ادم شدید داشته باشند، اغلب قادر به صاف نشستن نیستند و برای جلوگیری از باز شدن پاها نیاز به کمک دارند. در این صورت تمامی آن ها از جزء جوجه هایی با درجه کیفی پایین طبقه بندی می‌شوند.

پرورش جوجه شترمرغ

جوجه شترمرغ هایی که درجه کیفی پایینی دارند برای پروار بندی مناسب نیستند. هرچند، در حال حاضر جوجه هایی که درجه کیفی پایین هم دارند با دیگر جوجه ها نگهداری می‌شوند که البته با توجه بیشتر و زیر نظر گرفتن این جوجه ها شاید درجه کیفی آن ها نیز افزایش یابد و جزء پرندگان خوب گله گردند.

اگر جوجه شترمرغ های جوان (۵روز یا بیشتر) تحت شرایط نامطلوب و در تراکم بالا جابجا شوند، به طور مشخصی بر کیفیت آن ها تاثیر می گذارد. طی مسافت های طولانی در حرارت های بالا ۳۲ درجه سانتی گراد بدون دسترسی داشتن به آب و خوراک برای رساندن جوجه ها به محل پرورش، سبب دهیراته شدن و کاهش وزن جوجه ها گشته و در نتیجه پرندگانی با درجه کیفی پایین خواهیم داشت. نگهداری جوجه ها در درجه حرارت پایین ۲۷ درجه سانتی گراد نیز به سلامت آن ها آسیب می‌رساند، اما بزرگترین مشکل گرمای بیش از حد است. اگر طول مدت انتقال جوجه ها از مزرعه به محل پرورش شترمرغ ها بیش از ۴ ساعت باشد، باید بلافاصله پس از رسیدن به محل پرورش به آب تازه دسترسی داشته باشد و محیط پرورش نیز درجه حرارت مطلوب یعنی ۳۰ درجه سانتی گراد را برای جوجه ها فراهم کند.